نحوه مطالبه سفته در نظام حقوقی ایران
سید محسن بهشتیان، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز در خصوص سفته اظهار کرد: بر اساس ماده 307 قانون تجارت، فته طلب یا سفته، سندی است که به موجب آن امضاکننده تعهد میکند مبلغی در موعد معین یا عندالمطالبه در وجه حامل یا شخص معین یا به حوالهکرد آن شخص کارسازی کند.
وی با بیان اینکه سفته در کشور ما کم و بیش رایج است اما رواج کمتری نسبت به چک دارد، افزود: در تعریفی سادهتر باید گفت که سفته نوشتهای است که به موجب آن، شخص تعهد به پرداخت مبلغی مشخص در تاریخی معین در حساب دیگری میکند.
این حقوقدان در خصوص کاربردهای سفته بیان کرد: اگر کسی به دیگری بدهکار باشد، میتواند در یک نوشته معمولی نیز تعهد خود را ذکر کرده و به طلبکار بدهد. اما به دلیل اینکه سفته یک سند تجاری محسوب می شود و در قانون نیز برای اسناد تجاری، امتیازاتی در مقایسه با اسناد عادی در نظر گرفته شده است، بیشتر افراد ترجیح میدهند سندی که به این منظور دریافت میکنند، در قالب سفته باشد.
وی با تاکید بر اینکه سفته همانند یک برگه معمولی اما با امتیازات بیشتر است، ادامه داد: بر این اساس، بدهکار با دادن سفته به طلبکار تعهد میکند که بدهی خود را در تاریخی معین بپردازد و اگر به تعهد خود عمل نکرد، طلبکار میتواند به دادگاه مراجعه کرده و با امتیازات پیشبینی شده در قانون، در مقام وصول طلب خود برآید. به گفته بهشتیان، ارایه سفته همانند این است که فردی که پولی را قرض گرفته، بر روی یک برگه، این موضوع و زمان پرداخت را مشخص کرده است اما شکل و فرم تعهد از طریق سفته، متفاوت است و امتیازات بیشتری به دارنده آن میدهد.
مندرجات سفته
وی در خصوص مندرجات سفته بیان کرد: در قانون به این موضوع که سفته حتما باید بر روی یک ورقه چاپشده باشد، تاکیدی نشده اما عرف رایج این است که سفته معمولا در اوراق چاپشده توسط وزارت امور اقتصادی و دارایی نوشته و ارایه میشود.
این عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز در خصوص محاسن استفاده از فرمهای چاپی سفته عنوان کرد: بر روی برگه سفته، مقدار تمبری که قانون تعیین کرده و در حال حاضر، نیم در هزار است، باطل شده و روند را آسانتر میکند و به همین دلیل لازم نیست شخص خود به ابطال تمبر اقدام کند.